[Cytat] Przed pójściem na pasterkę młodzież ostatni raz w danym roku gra na ligawkach, a starsi gospodarze „budzo” drzewa owocowe, które już nie rodzą lub rodzą skąpo [powsz.]. Idą oni do sadu i wstrząsając pniami mówią: „Obudź się, drzewo nierodzące, Pan Jezus się narodziuł” [Drągi-Kosuty, Jabłoń-Kikolskie] lub: „Wstań, owocu rodzący, pódziem na pasterkie, bo sie Pan Jezus narodziuł” [Penzy]. Z pasterką łączył się podobno niegdyś ciekawy zwyczaj, występujący jeszcze około r. 1880. Młodzież, zgromadzona w kościele na chórze, naśladowała najrozmaitsze głosy ptasie, czyniąc niesłychany hałas, „pisk i wisk” [Płonka-Kościelna].
Zainteresowanych kulturą i historią naszych okolic odsyłam do publikacji S. Dworakowskiego "Kultura społeczna ludu wiejskiego na Mazowszu nad Narwią"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz